موجودی ترانزیت گاهی اوقات می تواند معمای حسابداری و موجودی را برای شرکت هایی ایجاد کند که نمی توانند به طور مؤثر اقلام ارسال شده از یک مکان به مکان دیگر را ردیابی کنند. این کالاها که اغلب به عنوان «موجودی در حال حمل و نقل» نامیده می‌شوند، معمولاً کالاهایی هستند که از یک شرکت به شرکت دیگر فروخته می‌شوند، بارها از یک عمده‌فروش به یک خرده‌فروش که سپس اقلام را مجدداً می‌فروشد.

موجودی ترانزیت به طور کلی به کالاهایی اطلاق می شود که هنوز از یک شرکت به شرکت دیگر منتقل نشده باشد. این فرآیند عمده‌فروشی به خرده‌فروشی گاهی اوقات می‌تواند زمان قابل‌توجهی را شامل شود، به‌ویژه زمانی که ارسال مقدار زیادی از کالا به خارج از کشور از یک تولیدکننده به یک تامین‌کننده عمده‌فروشی یا مستقیماً به یک خرده‌فروش باشد.

یکی از سوالاتی که ممکن است در انتقال کالا از یک طرف به طرف دیگر مطرح شود این است که انتقال مالکیت در چه نقطه ای از معامله صورت می گیرد. دو نوع اساسی از انتقال مالکیت به طور کلی انجام می شود. اگر تراکنش منجر به "باربری در محل حمل و نقل" شود، به این معنی است که گیرنده کالا در نقطه ای که کالا از آنجا حمل می شود مالکیت کالا را به دست می گیرد. انتقال مالکیت "مقصد حمل بار در کشتی" پس از ورود کالا به خریدار انجام می شود.

حسابداری

نوع تراکنش حمل و نقلی که رخ می دهد پیامدهایی بر نحوه حسابداری یک شرکت برای معامله در دفاتر خود دارد. اگر یک سازنده کالا را با این فرض ارسال کند که مالکیت در نقطه حمل و نقل منتقل می شود، شرکت می تواند معامله را به عنوان فروش از روز ارسال ثبت کند. زمانی که دید مقصد به نقطه انتقال مالکیت تبدیل شود، برعکس است. در این صورت، فروشنده باید منتظر بماند تا مالک جدید در نقطه مقصد مالکیت را به عهده بگیرد. این می تواند برای انواع خاصی از معاملات حسابداری مهم باشد، به خصوص اگر باعث شود که تراکنش آغاز شده در یک ماه در سال بعد یا حتی از یک سال به بعد اتفاق بیفتد.